“Ik wil er niet zielig over doen, maar ik heb wel overwogen om voor de trein te springen’’, zegt Ruut Weissman in een documentaire met de veelzeggende titel Ruut Weissman: de hoofdpersoon. Een aantal studenten van de Amsterdamse Theaterschool hadden de regisseur beschuldigd van seksueel overschrijdend gedrag.
Deze uitspraak wekte aanvankelijk medeleven bij me op. Het moet afschuwelijk zijn als iemand je beschuldigt van seksuele intimidatie terwijl je nergens van weet!
In Down Girl bestempelt de in Amerika gevestigde filosofe Kate Manne zo’n reactie als himpathy. Onderzoek wijst uit dat zowel mannen als vrouwen sneller sympathie hebben voor mannen. We vinden mannelijke docenten vaak beter, mannelijke politici sympathieker, en zelfs mannelijke criminelen zieliger dan vrouwelijke.
Himpathy zit diep. De himpathy die Weissman oproept zit zelfs zo diep dat je de aantijgingen van de theaterstudenten er bijna bij vergeet.
Recensie in Trouw van Down Girl en Man en macht van Kate Manne (13 december 2020).