Ruim voor schrijver Robert Graves de loopgraven in ging, nam hij afscheid van zijn kostschool. Zo staat te lezen in Goodbye to All That.
Bij zijn afscheid zei de directeur tegen hem: ”Nou, het ga je goed, Graves, en denk erom, je beste vriend is de prullenbak.”
De prullenbak. Het lijkt een zeer gedateerd object voor een schrijver. Wie maakt er nu nog proppen van de eerste, tweede, derde versie van een tekst? En gooit ze daarna met een woest gebaar wég?
Dat fysieke gebaar onderstreept de moeite die schrijven kost, ook al gaat publiceren tegenwoordig met de snelheid van het licht.
Blijf bedenken dat schrijven moeite kost. Blijf bedenken dat wat met zorg en aandacht is gemaakt, ook de moeite van het lezen waard is – kan zijn.
Schrijver A.L. Snijders schreef over een verslag dat hij gemaakt had van een boottochtje: ‘Ik wil het in de prullenbak laten verdwijnen, omdat het mislukt is. Het is te realistisch, het blijft te dicht bij de ware gebeurtenissen. Ik blijk ideeën te hebben over het schrijven. Wie dingen weggooit, heeft ideeën.’