Met verkleumde handen aten we onze boterhammen op een bankje, en keken langs de wuivende grassen van de Piet Oudolftuin naar het platte, perfect gecomponeerde gebouw van Museum Voorlinden. Het was na de eerste intelligente lockdown, en voor de tweede. De musea waren opnieuw geopend, cafés en restaurants nog steeds dicht.
We hadden de hele riedel van mondkapje-op, desinfectie van de handen, afstand houden, kaartjes in een time-slot reserveren doorstaan. Ach, al we onze blote lijven met goudverf hadden moeten beschilderen, dan hadden we het ook gedaan, als we maar weer zouden mogen kijken naar kleuren en vormen, betoverende, grappige en soms ook dodelijk saaie kunst.
Geen mens kan leven tussen oorzaken is een essay over concepten van Hannah Arendt die kunnen helpen bij het denken over de corona-crisis. Trouw, 5 juni 2021, ook in pdf.