Toen de minimalistische schilder Agnes Martin (1912-2004) een vraag kreeg over de reputatie van vrouwelijke kunstenaars als zijzelf, riposteerde ze: ‘Ik ben geen vrouw, ik ben een deurkruk’. Martin schilderde doeken met rasters en streepjes. Ze weigerde zichzelf te zien als vrouw of als lesbienne.
In haar nieuwste boek Ieder een lichaam legt Olivia Laing een associatief maar overtuigend verband tussen Martins geschilderde hokjes en haar pogingen om aan elke categorisering te ontsnappen.
Recensie in Trouw van Ieder een lichaam. Over verzet, verlangen en vrijheid van Olivia Laing (25 september 2021), hier in pdf)