Zo’n presentatie van eigen werk, is dat alleen maar ijdelheid? Ik dacht van wel. Tot deze presentatie van Familieverhalen. Een bijeenkomst die heel vrolijk was en vol! Met praatjes van schrijfster Judith Uyterlinde en mijzelf en een introductie van redacteur Laurens Ubbink. En daarna signeren en borrelen met de vele vrienden en bekenden – en familie. Sommigen hadden honderden kilometers gereisd om erbij te zijn, op een doordeweekse dag. Zo lief!
Hoewel ik helemaal niet houd van rituelen bleek nu dat de rituele functie van deze presentatie groot is geweest. Zo’n bijeenkomst markeert de overgang van maanden alleen in je kamertje zwoegen op een tekst naar het publiek maken van je gedachtegoed. Vóór de presentatie voelde ik me vaak verlegen met die publieke kant van het boek. Nu ben ik eroverheen: het boek is niet langer van mij maar van de wereld. Wat een rust!